Goed, we zijn een kleine 24 uur onderweg geweest, en ja we zijn best heel erg moe, maar dan toch ook wel heel erg blij dat we er weer zijn. Na één jaar weer terug in Ierland, en ook weer terug in onze eerste Bed & Brackfast van vorig jaar. Nu al heeft het land ons hart herovert, mocht dat na vorig jaar uberhaupt al nodig zijn geweest.
Gisteravond vertrok onze boot rond een uurtje of 21.00 uit Europoort. Een mooier opstappunt kunnen we ons eigenlijk niet wensen; slechts een half uurtje rijden vanaf huis. Vorig jaar vertrokken we vanuit Cherbourg in Frankrijk, ongeveer 7 a 8 uur rijden vanaf thuis. Een ander belangrijk verschil ten opzichte van vorig jaar; het formaat van de boot. Dachten wij vorig jaar een behoorlijke boot te pakken te hebben, vergelijken bij onze boot dit jaar bleek blijkt dat een soort roeibootje te zijn geweest.
Groot dus, en bij een grote boot, hoort natuurlijk ook het nodige extra comfort. Wat te denken van een heus casino? Althans casino… twee speeltafels in een hoekje. Maar wel live-entertainment. Nog voor de boot is vertrokken, speelt al een band in de kleine theaterzaal. Na vertrek krijgen we meer dan een uur lang een optreden van niemand minder dan Chris Willams. Niet de broer van Robby, maar hij zingt een hoop gouwe-ouwe best verdienstelijk. Chris wordt opgevolgd door een bandje, we haken ongelovelijk snel af.
Nee, ondanks dat het comfort op een grote boot als deze erg prettig is, zullen wij echte cruises waarschijnlijk nooit begrijpen. Wat entertainment aan boord is leuk, maar het beste moment is voor ons toch wel als we weer van boord mogen stappen. Dat is uiteindelijk vanmorgen rond 8.00 uur lokale tijd in Engeland. In Hull om precies te zijn.
Links rijden, het is opvallend hoe snel we er opnieuw aan gewend zijn. Zeker op de snelwegen, waarin je mee kunt gaan in de stroom. In een rustig tempo rijden we, met de nodige tussenstops, rustig van oost naar west Engeland. In Holyhead zijn we uiteindelijk een uurtje of wat te vroeg, voordat we de boot kunnen nemen naar Ierland.
Tijd dus om Holyhead een beetje te verkennen. Nou we kunnen stellen dat je daar bijzonder snel mee klaar bent. Een paar supermarkjes, twee of drie drogisterijen, en nog eens twee of drie tweedehandswinkeltjes. En dan heb je Holyhead zo ongeveer wel weer gehad. Maar met wat zon, een heerlijk zeewindje en uitzicht over de haven komen we onze tijd uiteindelijk wel door.
De overtocht van Engeland naar Ierland is er eentje met hoge golven. De boot is een stuk kleiner, en dus ook gevoeliger voor golven. Maar als de zee uiteindelijk dan ook nog een beetje onstuimig wordt, dan gaat zo’n boot ook lekker te keer. En terwijl ik verwachtte dat mijn maag zou gaan protesteren, blijkt ik ongelovelijk slaperig te worden van de schudden van de boot.
Rond zeven uur meert de boot uiteindelijk aan in de haven van Dubllin. Hoe leuk het ook klinkt om in Dublin aan te komen, de haven van Dublin heeft net zo veel met de stad te maken als de haven van Rotterdam met de stad Rotterdam te maken heeft. Een groot industrie gebied, en dat is het dan wel weer.
Vanuit de stad, starten we uiteindelijk wel de laatste etappe van onze heenreis. Naar het gehucht Annamoe bij Glendalough waar we terug keren naar de Bed & Breakfast waar vorig jaar onze vakantie startte. Al rijdend door de bergen van Wicklow keert het gevoel van vorig jaar weer terug. We weten weer precies waarom we terug wilden naar Ierland.
Het ontvangst in de Bed & Breakfast is, net als vorig jaar, meer dan hartelijk. En ondanks dat de weersvoorspellingen voor morgen typisch Iers zijn, voelen we ons opnieuw alsof we in een warm bad zijn gestapt.
