We zijn inmiddels thuis, en dat voelt best heel erg vreemd aan na twee-en-een-halve week rondreizen door een land als Ierland. Om te beginnen is Nederland ongelooflijk plat. Daarnaast worden we geacht opeens weer gewoon rechts te rijden. En alle nummerborden zijn hier geel. Klinkt belachelijk, maar dat soort zaken vallen je opeens op.
Nadat we dinsdag rond een uurtje of 17.00 neerstreken in de bar in de haven van Rosslare, zagen we ongeveer een uur later de boot van Jennifer, Camiel, Esmee en Tessa de haven binnen varen. Een raar maar ongelovelijk gezellig fenomeen, elkaar ongeveer een uurtje zien in je vakantieland. Een uurtje inderdaad, want rond 20.00 uur was het voor ons tijd om richting onze boot te gaan, opweg naar huis.
Onze boot zat vol, heel erg vol. Bij het inladen van alle auto’s leek het erop dat de boot rustig zou zijn t.o.v. de heenreis. Maar eenmaal op de boot zelf bleek het afgeladen. Weinig tot geen stoelen meer vrij, en op de buitendeks waren ook een hoop mensen. Gelukkig wist Patricia uiteindelijk een slaaphut te regelen. Kost wat, maar dan heb je ook echt wat.
Tot onze grote verbazing was onze hut redelijk ruim. Geen raam, dat dan weer niet, maar wel een eigen toilet en zelfs een douche ontbrak niet. Dat is dan toch heel wat anders als slapen in een stoel met nog zo’n 200 anderen om je heen. Het weer buiten was goed, waardoor de zee zich aardig hield. Weinig deining van de boot dus.
Ondanks dat de motoren van de boot behoorlijk wat gezoem opleveren, en er her en der heel wat piept en kraakt, hebben we geslapen als een blok. Heerlijk, dat is dan toch echt heel wat anders dan ’s nachts wakker gezongen worden door Ieren die net een slokje te veel op hebben.
Het voordeel was dan ook dat we de volgende dag, rond 16.00 uur behoorlijk fit van de boot afkwamen. Het besluit was dan ook snel genomen om zo ver mogelijk richting huis te rijden. Daar waar we ons te moe voelden om door te rijden zouden we een bed opzoeken in een hotel o.i.d.
Het bed dat we ’s avonds moe maar voldaan inkropen, was uiteindelijk dat van onszelf. Heerlijk… In de auto roken we duidelijk de stal, en dus hebben we uiteindelijk de rit in één keer gemaakt. Rond 00.30 uur waren we uiteindelijk thuis, ondanks zware regen op dramatisch slechte wegen in België.
En nu zijn we dus thuis, terug in Voorburg. Geen Ier in onze omgeving meer te bekennen, en geen fatsoenlijke authentieke pub om een pint te drinken of wat te eten. We zullen het ermee moeten doen ben ik bang. Terug gaan we zeker nog een keer. Maar voor nu hebben we gelukkig de foto’s nog 
.