Wie had dat ooit nog durven denken, Patricia en Jos op vakantie aan een badplaats… nou ja bijna dan, op een minuut of vijf rijden afstand in ieder geval. In ieder geval dicht genoeg in de buurt voor het zelfde gevoel in ieder geval.
We staan hier nu 1 dagje op de camping en we hebben vandaag echt helemaal niets gedaan. Luieren, lezen en niet onbelangrijk vreselijk veel fruit eten 😉
Lezen komen we voor het eerst sinds lange tij allebei weer eens aan toe deze vakantie. Om te beginnen heb ik eindelijk eens het boek ‘De laatste samoerai’ uitgelezen. Inmiddels ben ik m’n tweede boek ook aardig snel aan het verteren. Nooit had iemand bij in de familie gedacht dat het in mij zat.
Wie mij een klein beetje kent, weet dat ik redelijk gek ben op fruit eten. Nou wil het feit dat fruit hier in de Franse supermarkten vreselijk duur is. Een heuse teleurstelling moet ik zeggen. Echter twee minuten rijden verder zit er een zwaar onoogelijk tentje langs de kant van de weg met fruit voor meer dan acceptabele prijzen… alleen gaat het dan we’ll gelijk van de grote hoop. Resultaat voor vandaag; 1 doos met 36 nectarine’s en een veel te grote watermeloen. De watermeloen is inmiddels voor de helft op, de doos met nectarine’s vordert gestaag.
Je zou dus kunnen stellen dat we nogsteeds leven als een god in Frankrijk 😉