Tijdenlang geen Blog, en dan moeten kiezen waarover je wilt schrijven. Een beetje vreemd is het wellicht wel. Kiezen tussen de verkiezingen die gisteren plaatsvonden, of het feit dat ik net vol trots een SSD drive heb geïnstalleerd. De volledige installatie van de SSD loopt nog, dus worden het de verkiezingen.
Want als persoon uit de snelle wereld van automatisering en telecom, heb ik mij gisteren weer eens vreselijk zitten verbazen over de wijze waarop wij anno 2011 een stem uitbrengen. Vroeger, toen ik 18 jaar oud was, mocht ik voor het eerst gebruik maken van mijn kiesrecht. Een mooi goed, heb ik dan ook altijd in geloofd dat je daar gebruik van moet maken.
Vol trots, en wellicht met knikkende knieën ging ik voor het eerst op stap richting stemlokaal. In Berkel en Rodenrijs (daar waar ik opgroeide) was dat een kamertje in het plaatselijke bejaardenhuis. Via de achteringang kwam je uiteindelijk uit in de muffige ruimte. Alvorens je officieel je stem mocht uitbrengen, werd eerst netjes gecontroleerd of je wel was wie je zei dat je was, en of je je stemkaart wel bij je had.
Was je eenmaal door de strenge, doch rechtvaardige keuring heen gekomen, dan viel je de eer ten deel om je stem uit te brengen. En dat gebeurde middels een heuse stemcomputer. Jawel! Op het apparaat met 800.000 knopjes, zocht je het knopje waarop de persoon stond waar jij op wilde stemmen. Je drukte vervolgens op die knop, je bevestigde vervolgens met de grote rode knop (zou ook een groene knop geweest kunnen zijn, waar wil ik vanaf zijn).
En daarmee had je je stem uitgebracht. Snel, simpel en efficiënt. Het mooie aan deze methode, dezelfde avond kom je de uitslag terugzien op televisie. Opnieuw; snel, simpel en efficiënt.
Gisteren was het opnieuw tijd om mijn bijdrage te leveren aan de democratie. En eigenlijk was ik alweer vergeten dat de stemcomputers waar ik zo van hield al een tijdlang niet meer in gebruik zijn. En bij binnenkomst in de plaatselijke gymzaal, verbaasde mij één ding. Of eigenlijk wel meerdere.
Om te beginnen zag ik twee dames turven. U weet wel, vier streepjes naast elkaar, en de vijfde door de eerste vier heen. Mevrouw nummer één turfde iedere stemmer die aan het tafeltje zijn of haar stemkaart inleverde. Mevrouw twee zag ik een turfje plaatsen toen ik mijn stemformulier in de stembus liet vallen.
Wellicht gebeurde deze wonderlijke activiteit in het verleden ook al, maar toch is het mij nooit eerder opgevallen. Turven, dat het nog bestaat.
Toen ik eenmaal voor de eerste keer geturfd was, kreeg ik een opgevouwen stemformulier mee. Aangekomen in het stemhokje vouwde ik het formulier open. En nog een stukje verder open, en vervolgens nog verder open. Toen ik uiteindelijk klaar was met openvouwen, had ik uiteindelijk een stuk papier in handen, zo groot, dat de gemiddelde Ikea-handleiding er niets bij was.
Eenmaal opengevouwen begon het zoeken naar de persoon waar ik op wilde stemmen. Traditie getrouw koos ik de persoon die helemaal boven aan de lijst stond van de partij van mijn keuze. Met de vreugde van een klein kind nam ik het rode potlood ter hand. Eindelijk mocht ik weer eens kleuren, en net als vroeger binnen wel binnen de lijntjes.
Nadat ik mijn kleurwerk afrondde, begon het terug invouwen van de poster. Naarstig deed ik mijn best om vouwlijntjes te volgen. In het begin leek ik hierin aardig succesvol. Maar uiteindelijk werd het een fraai stukje origami wat in de stembus verdween. Mijn bijdrage aan de democratie had deze keer een mooie kunstzinnige vorm gekregen.
Gisteravond heb ik niet eens de moeite genomen om naar iets van verkiezingsuitslagen te kijken. Het is kansloos. Een goede inschatting met een foutmarge van 50% is het maximaal haalbare. Vanmorgen vroeg luisterde ik gespannen naar het journaal op de radio. Hopend op een uitslag. Ook hier werd ik teleurgesteld; nog niet alle stemmen waren geteld.
U moet begrijpen dat in de wereld van tele-voting en stemmen via SMS ik onze stemmingsmethode niet zo goed begrijp. En natuurlijk begrijp ik dondersgoed dat alles veilig moet zijn, en geen ruimte moet laten voor fraude. Maar dat moet toch op een eenvoudiger manier kunnen als deze.
Stel je voor dat je op soortgelijke wijze een stemming van The Voice Of Holland gedaan zou hebben. Dan had ’s avonds om 23.00 uur Martijn Krabbé gezegd; Bedankt voor het stemmen, wellicht morgenochtend de uitslag. En anders zeker morgenmiddag, maar echt uiterlijk morgenavond.