Stel je voor… je bent bezig met het voorbereiden van je verhuizing. Kamertje voor kamertje ben je bezig met alles van de muur te halen en te zorgen dat dat wat ingepakt kan worden ook daadwerkelijk in dozen verdwijnt.
Op zich gaat dat allemaal helemaal goed… want je vordert al lekker en de eerste kamer is eerste helemaal gestript, en vult zichzelf alweer langzamerhand met verhuisdozen. Dan kom je in de achterste werkkamer aan, en oh ja, daar staat ook nog het logeerbed. Stond al opgeklapt tegen de muur, maar moet eigenlijk toch uit elkaar.
Dat was ongeveer de situatie waar Patries en ik gisteren voor stonden. Dus aan de slag, bed van de muur, plaatsmaken en aan de slag met het uit elkaar schroeven. Het allerbelangrijkste bij het uitelkaar schroeven van een bed is de helm (mocht je dit niet begrijpen, dan is het de hoogtste tijd dat je je meer gaat verdiepen in het algehele werk van Bert Visscher). Op de direct tweede plaats komt natuurlijk de accutol. Want zeg nou zelf, je gaat een bed dat in elkaar zit met ongeveer 40 schroeven niet op de hand demonteren. Dus…
Gisteren kwamen wij er dus achter dat een accutol, de naam verraadt het ook eigenlijk al, bestaat uit een accu en een tol. Voorwaarde voor het fatsoenlijk functioneren van een accutol is dat de accu is opgeladen. En op zich zou dat ook niet zo’n probleem moeten zijn, want bij de accutol werd zo’n vier jaar geleden al 2 accu’s meegeleverd. Maar die moet je dus wel opladen voordat je wilt beginnen aan je werk.
Om een kort verhaal lang te maken, uiteindelijk zijn Patries en ik dus ruim een uur bezig geweest (eigenlijk nog niet eens zo gek lang) om het bed uit elkaar te halen. Wat mij nu vandaag nog verbaasd, maar wat niet is kan nog komen, is dat ik geen last heb van spierpijn. Slechts één enkele blaar, that it!
