Niet voor het eerst, en wellicht ook niet voor het laatst. Maar vanaf een Praagse hotelkamer met gratis internet op de laptop van de baas schrijf ik in kleermakerszit op het bed deze blog. Terwijl ik het schrijf vind ik het zelf zo eenzaam klinken dat ik spontaan André Hazes in m’n hoofd “Ik zit hier heel alleen Kerstfeest te vieren…” hoor. Het valt best meer kan ik melden, over ongeveer een uur gaan we met wat collega’s uit verschillende landen ergens een plaatselijk restaurant op zoeken om een hapje te eten. Eigenlijk is het ook wel lekker om heel even een moment alleen te hebben.
Na vanmorgen gewoon aan het werk geweest te zijn, begon het met een beetje haasten richting de trein. Vervolgens, na zo’n veertig minuutjes blaadjes op de rails ontwijken met de NS, was het inchecken in een mum van tijd gebeurd. Zelden zo snel door de douane kunnen doorlopen naar de gate toe. En precies op tijd, vertrok uiteindelijk het vliegtuig naar Praag.
Omdat het weer bijzonder mooi was, bij het opstijgen begon zo waar het zonnetje even te schijnen, kon ik het niet laten om even wat foto’s van de wolken te maken. Schitterend gezicht, en als je dan toch naast het raam zit…
Eenmaal in Praag begin je, ondanks dat het dus niet mijn eerste keer in Praag is, met je erover te verwonderen hoe klein vliegveldje ze eigenlijk hebben. Als je het heel eerlijk bekijkt, dan valt het nog wel mee, maar als je net bent opgestegen op Schiphol, dan is het toch echt niet groot.
Het scoren van een taxi, is zoals op de meeste vliegvelden een eitje. Ze staan in bosjes klaar om zich op te dringen, om elkaars klanten af te pakken. Als je eenmaal in de taxi zit, dan verwacht je toch eigenlijk redelijk vlot in je hotel te zitten. Maar dat was ik dus even vergeten van de vorige keer… dat is ook een jaartje of drie geleden, dus dat kan gebeuren zeggen we dan. Maar vanaf het vliegveld doe je er dus met gemak een uur over met de taxi naar het centrum van Praag!
En het verkeer in Praag is toch anders…. de stad is ook anders… en de taxichaffeurs zijn zeker heel erg anders. Mijn taxichaffeur begon na ongeveer vijf minuten rijden te bellen. Niet hands-free, want dat is waarschijnlijk hier nog niet verplicht, maar met z’n telefoon in z’n rechterhand. Is dat handig? Nee dat is niet handig, want daarmee moet je ook schakelen! Hoe doe je dat dan? Nou met je linkerhand dus. Dus stel je voor, je zit in de spits in een stad, in een taxi, met een taxichauffeur die een uitgebreid gesprek voert waar je geen klap van begrijpt, en die schakeld continue door met z’n linkerhand, waarmee hij dus automatisch elke keer z’n stuur even moet loslaten, aangezien hij in z’n rechterhand z’n telefoon heeft.
Een belevenis, anders kan ik het niet noemen 😉
Enfin, vanavond gaan we richting restaurant, ik ga me nu nog even opfrissen, en dan morgenavond kom ik weer terug naar Nederland. Benieuwd hoe de terugweg er zo ongeveer uit zal gaan zien…
