Ik heb op zich leuk werk, laat daar geen misverstand over bestaan, maar soms kan ik toch best jaloers worden als ik lees wat anderen voor werk mogen doen. Neem nou bijvoorbeeld eens dit nieuwsartikel:
http://www.steenderen.net/news_print.asp?id=285
Om de nieuwe iPod nano uit te testen op “schokbestendigheid” wordt dus kennelijk aan een club testers gevraagd wat er moet gebeuren om het nieuwe apparaatje van Apple om zeep te helpen. Ik stel me zo voor dat je aan de slag gaat. Je begint eens met kijken wat er gebeurt wanneer je collega erop gaat zitten.
Niets blijkt, helemaal niets, zelfs geen krakende behuizing. Dat is teleurstellend en betekend dus direct een nieuwe uitdaging. Opvoeren die handel, dus je gaat over tot de joggings-test (je geeft je test een naam ten slotte). Met een voorwaardse versnelling van 8 KM per uur laat je je nieuwe aanwinst op de grond kletteren.
Een enkel krasje siert de behuizing, maar meer schade als dat is er niet van gekomen. Opnieuw opvoeren dus! Want je uiteindelijk doel was het apparaat laten sterven. Dus je stapt met je test-vriendjes in de auto (het is ten slotte niet toegestaan om gelijktijdig een motorvoertuig te besturen en een iPod nano om zeep te helpen) en wanneer je op snelheid bent hang je ver genoeg uit het raam om de iPod van een charmante landing te voorzien.
Dit alles voer je op tot zo’n 50 km/u. En nog kan je het apparaatje niet de geest laten geven. Totaal radeloos speel je je laatste troef uit; je arrangeert een klap van 12 meter hoogte op een betonnen vloer. En zowaar… je missie is volbracht, de iPod nano blaast z’n laatste muzieknootje uit.
Mooi toch als dit gewoon je werk is? Slopen omdat je baas het vraagt. Doe me denken aan de mannen van Top Gear, die regelmatig in opdracht van de BBC een auto om zeep proberen te helpen. Heerlijk… nooit meer aggressief thuis komen 😉