En zo stonden we dus van de ene op de andere dag met onze bergschoenen in de sneeuw. Op ruim 3500 meter hoogte, met bijna geen wind te bekennen. Wel zon, heel veel zon… alweer!
Hoe toevallig de keuze voor Zwitserland tot stand kwam als vakantiebestemming, zo mooi zijn de belevenissen hier iedere dag. Vandaag reden we met de auto naar Lauterbrunnen. Vandaag niet om watervallen te spotten, maar wel om het treintje te pakken naar Kleine Scheidegg. Vervolgens een kleine overstap richting Jungfraujoch.
Om de spoorlijn te bouwen waren in totaal zo’n 300 man en 16 bouwjaren nodig. Dat mag gelijk genoeg idee geven van hoe de treinrit er ongeveer uitziet. Heel heel stijl omhoog, en vooral heel veel tunnel. Blijkbaar kostte het enige moeite om door de stenen massa van de Alpen heen te komen.
Na ongeveer 1 uur en 3 kwartier treinen, met buiten de tunnels om de meest adembenemende uitzichten, kwamen we uiteindelijk aan bij het hoogst gelegen treinstation ter wereld. De Jungfraujoch biedt vervolgens diverse manieren om van het hooggebergte te genieten. Natuurlijk diverse restaurants om van achter de ramen van het prachtige uitzicht te genieten. Maar veel mooier is het natuurlijk om voor de echte belevenis te gaa.
En daarvoor is toch maar echt 1 manier en dat is naar buiten toe en met je schoenen in de sneeuw stappen. Raar, een heel rare belevenis om ’s morgens met je hoofd in de brandende zon te staan en een paar uur later met je voeten in de sneeuw.
Wat kan je verder vertellen? Hoe mooi de uitzichten daar zijn? Een moblogje heb ik verstuurd als voorproefje en voor alle andere foto’s zal even gewacht moeten worden tot we weer thuis zijn. Laat ik zeggen dat je daar foto’s kan blijven maken…
