Op sommige dagen ben ik extra blij met het feit dat ik samenwoon 😉 Bijvoorbeeld… je wordt niet alleen wakker. Is gezellig, je maakt voor dat je naar je werk gaat nog eventjes een praatje… hoe heb jij geslapen, hoe heb ik geslapen, wat ga jij doen vandaag, wat ga ik doen vandaag, etc. Is leuk is gezellig.
Nou kan het zo maar zijn dat je op een ochtend wakker wordt en dat je alleen in bed ligt. In mijn geval was dit vanochted. Dan weet je dat je standaard gezelligheden niet op hun plek gaan vallen vandaag. Je maakt niet een praatje over hoe jij of zij geslapen heeft, je maakt niet een praatje over wat jij of zij gaat doen vandaag. Jammer… je weet eigenlijk al… het gaat niet goedkomen vandaag 😉
Vanochtend was zoals gezegd zo’n ochtend. Vanochtend moest Patries vroeg op. Heel vroeg zelfs. Zo vroeg dat ik het niet eens echt heb meegemaakt. Na een ontbijtje was het tijd om naar m’n werk te gaan. En daar was nu precies waar het fout ging. Mijn fiets stond zoals altijd op z’n standaard plekkie. De fiets van Patries ook, alleen haar slot niet. Haar slot zat (en dat is zeldzaam) ook om mijn voorwiel vast. Conclusie, ik kon lopen naar m’n werk!
Kortom… jammer allemaal, heel jammer. Hopelijk staan we morgen gewoon weer samen op en kan ik dan ook gewoon weer op de fiets naar m’n werk 😉
