Ongeveer 14 jaar geleden startte ik met het gebruik van mijn eerste mobiele telefoon. Toen nog een echt eenvoudige ouderwetse GSM, gemaakt door Bosch. Pas jaren later stapte ik, als redelijk early-adapter, over op wat toen voor een smartphone moest doorgaan. Draaiend op de toenmalige mobiele versie van Windows. Uiteindelijk deed drie jaar geleden, na nog wat tussenstappen, de iPhone 4 bij mij zijn intrede.
Heel eerlijk; de iPhone is mij zo’n twee-en-een-half jaar lang prima bevallen. Weinig tot geen klachten, ondanks dat de home-knop na verloop van tijd toch echt kaduk was. Naast het bellen, sms-en, internetten en whapsapp-en, heb ik een giga-hoeveelheid aan uren naar muziek geluisterd op m’n iPhone en er vele duizende kilometers mee genavigeerd.
Na drie jaar was de iPhone 4 uiteindelijk echt wel toe aan vervanging. En ondanks dat ik best verknocht was aan mijn iPhone viel de keuze uiteindelijk op een Android toestel. Waarom? Eigenlijk om één simpele reden. De prijs-kwaliteit-verhouding van Apple, ten opzichte van zijn directe Android concurrenten is erg moeilijk te verantwoorden. Zet daar tegenover dat de iPhone weinig tot niet is geinnoveerd de afgelopen jaren, en daarmee dus ook weinig onderscheid biedt.
Na het nodige zoekwerk, bekijken van reviews en vergelijken van prijzen kwam ik uiteindelijk uit op de LG Nexus 5, voor ongeveer de helft van de prijs van een nieuwe iPhone 5S. Dat is nogal een verschil. Zet daar vervolgens tegenover dat de specificaties eigenlijk beter zijn… OK, de Nexus 5 heeft geen vingerafdruksensor, maar ik heb zo m’n twijfels of ik die nou echt zal gaan missen.
Ik zeg heel eerlijk ik was best een beetje benauwd voor de overstap naar Android. Want is dat niet een hele grote overstap t.o.v. een iPhone? Het antwoord is wat mij betreft Nee. Zijn er dingen anders, ja er zijn zeker een hele hoop dingen anders. Maar er zijn ook een hele hoop zaken, en dat vond ik best verrassend, die ik simpelweg beter vind aan Android. Zo werken Android-apps bijvoorbeeld vele malen makkelijker met elkaar samen, werkt de spraakherkenning van Android gewoon wél zoals je mag verwachten, en heb je geen iTunes meer nodig op je computer (en laten we eerlijk zijn, dat is toch eigenlijk wel heel erg prettig).
Één hele grote truc die ik hier heel graag wil delen is de volgende;
Toen ik dit toestel net in gebruik nam, werd ik niet heel erg blij van het batterij-gebruik. Integendeel zelfs! Na ongeveer 10 uur gebruik, uiteraard afhankelijk van hoe intensief ik van het toestel gebruik maakte, was de batterij zo ongeveer wel leeg. Laten we eerlijk zijn, als je net een nieuwe telefoon hebt, dan vraag je je toch af of je niet een hele grote miskoop hebt gedaan…
Maar na wat Google-werk kwam ik er achter dat je een andere run-time engine aan kan zetten. Dit zou de batterij met zo’n 20% extra gebruikerstijd moeten uitbreiden. En laten we eerlijk zijn, twee uur extra was in dit geval geen overbodige luxe. Het resultaat bleek in mijn geval echter deze verwachting ruimschoote te overtreffen.
Om de run-time engine te wijzigen, moet je als eerste je telefoon in de ontwikkelaars-modus zetten. Dit doe je door onder “Instellingen” naar “Over de telefoon” te gaan, en hier vervolgens herhaaldelijk op “Build-nummer” te tappen. Ik denk dat ik een keertje of 10 tappen nodig had, dus mocht je nog geen melding in beeld krijgen, ga gewoon nog rustig even door.
Vervolgens is onder “Instellingen” nu de optie “Opties voor ontwikkelaars” beschikbaar gekomen. Hier heb je vele opties die ik niet aan durf te raken, want ik heb geen idee wat ze allemaal doen. Maar hier vind je dus ook de optie “Runtime selecteren”. Standaard staat deze voor de Nexus 5 op “Dalvik gebruiken”, maar hier kan je ook de optie “ART gebruiken” kiezen, hetgeen zou moeten staan voor Advanced Runtime.
Nadat je deze runtime selecteerd, wordt je toestel opnieuw opgestart en vervolgens wordt er een uitgebreide bewerking gedaan op alle apps die je geinstalleerd hebt staan. Zorg ervoor dat je batterij voldoende vol is, of dat je je toestel aan de lader hebt hangen. Als ik het goed begrepen heb, is de grootste wijziging dat alle apps gecompileerd worden tot “echte” computer code, waardoor Android niet langer programmeercode hoeft te intepreteren bij het uitvoeren van de apps.
In normale mensentaal betekent dit dat er bij het uitvoeren van apps niet continue een vertaling hoeft te worden gemaakt van programmeercode naar computertaal, maar dat direct de juiste taal wordt gesproken. Je kan je goed voorstellen dat dat een hele hoop werk scheelt voor je processor, en dus ook een hele hoop minder batterij kost.
Bij mij is het resultaat behoorlijk verbluffend moet ik zeggen. Eergisteren haalde ik mijn Nexus 5 ’s morgens rond een uur of zeven van de oplader af. Vanmorgen (dus zo’n 48 uur later), stond mijn batterij nog op 10% zonder tussendoor op te laden. Dan moet ik heel eerlijk zeggen dat ik het toestel één nacht op vliegtuigmodus had staan, dat scheelt uiteraard ook het nodige batterijgebruik, maar toch…
Mocht je een Nexus 5 hebben en last hebben van een batterij die snel leeg is, dan zou ik deze truc zeker toepassen. Of dit net zo eenvoudig werkt voor andere Androidtoestellen durf ik niet te zeggen.
Overigens is één grote batterijslurper bij mij Instagram gebleken. Zelfs als ik het programma niet gebruik, blijkt deze een heftig beroep te doen op de batterij op één of andere manier. Tot twee keer toe bleek Instagram maar liefst zo’n 30% van mijn gehele batterij leeg geslurpt te hebben, en dat is natuurlijk wel een beetje erg veel van het goede. Het echt helemaal killen van de applicatie blijkt de enige manier om dat te voorkomen.
Tot slot; na één maand gebruik kan ik natuurlijk nog lang niet alles zeggen over de Nexus 5. Tot nu toe heeft het toestel mij in ieder geval nog helemaal niet teleurgesteld. Integendeel zelfs, want holy-mowly, wat werkt dit toestel snel en prettig!
