Afgelopen donderdag rijden we na het inladen van de auto met twee weekendtassen en de tent naar Harlingen. De zon is hevig en de afsluitdijk is lang. Maar zonder oponthoudt (goed je moet natuurlijk af-en-toe de tank van de auto vullen) rijden we naar Harlingen.
Door meer geluk dan wijsheid, Henkhenk stond ingesteld op het stadscentrum van Harlingen, rijden we via de juiste weg Harlingen binnen, waarbij we direct uitkomen bij onze besproken parkeerplaats. Onze auto staat voor de komende dagen overdekt opgesteld tussen talloze andere auto’s. Via het busje van de parkeerplaats worden we afgedrop in de haven van Harlingen.
In de haven van Harlingen brandt de zon nog harder op onze bolletjes dan in de auto. Blijkbaar is het zonovergoten Harlingen een waar paradijs voor lieveheersbeestjes. Niet één, niet tien, maar werkelijk waar hele zwermen doen een moedige poging om ons van gedachte te veranderen en vooral niet de boot te nemen. Helaas, in de strijd tussen mens en lieveheersbeestje, staat het 1-0 voor de mensen.
Na nog een half uurtje wachten op het terras van het plaatselijke Chinees Indische (maak dan een keuze!) Specialiteiten restaurant, onder het genot van een verkoelend drankje en een beschermend stukje schaduw, pakken we het veer naar Vlieland. Dus, GPS aan en loggen maar…
Na een tocht van zo’n anderhalf uur meren wij aan op het Waddeneiland zonder auto’s. Nou ja bijna geen auto’s dan… het blijkt namelijk enorm stimulerend voor de plaatselijke economie als je geen auto’s van buitenaf toe staat. Het vervoer van andermans spullen blijkt namelijk ongeveer inkomstenbron nummer 1. Maar goed, het zorgt er in ieder geval voor dat wij niet zelf met drie grote pakketten hoeven te sjouwen.
Op de kade staat het welkomscomité ons op te wachten. Zowel aankomend bruid als bruidegom verwelkomen alle gasten die van de boot afkomen. Na het ophalen van de huurfietsen (staat waarschijnlijk op nummer twee van de lokale economie stimulans) spoeden wij ons naar het gereserveerde campingveld. Hier zal morgenavond ook het feest gevierd gaan worden. In de volle zon, gevoelstemperatuur ongeveer 180 graden celcius, wordt de tent opgezet. Daarna is het tijd voor heel veel water, schaduw, patat en uiteindelijke ’s avonds… slaap.
Je weet pas dat je op een natuurcamping staat op het moment dat er maar één douche voor het gehele veld aanwezig is. Op een dag waarop iedereen op het veld onderweg is naar een bruiloft, is dat niet heel ruim zullen we maar zeggen. Omdat we pas rond een uur of twee verzamelen voor het trouwen, gaan we eerst op zoek naar échte koffie. Een mooie fietstocht naar de andere kant van het eiland is ons lot. Maar wel een mooi lot, want Vlieland blijkt een hoop mooie natuur te kennen.
Om twee uur verzamelen bij de vuurtoren, zo luidt de uitnodiging, en zo geschiedde.
Vanaf de vuurtoren lopen we naar een groot open veld. Daar beleven we een heuze handenbindingsceremonie. Een trouwceremonie in de Celtische stijl. Linten worden om de handen van de bruid en bruidegom te geknoopt, ringen worden aan elkaars vingers geschoven. Zus heet nu voortaan Vogel van d’r achternaam.
Na de plechtigheid is er tijd voor wat beweging… met de groep wandelen we bospaden naar een open bosveld waar schietschijven en bogen klaar staan. Tijd voor wat inspanning dus. Boogschieten valt nog niet mee, dat is iets waar we met z’n allen al snel achter komen. Broer blijkt echter z’n oefening van jaren terug nog niet verleerd te zijn.
Nadat we met huifkarren terug naar de camping worden gebracht, blijkt het kampvuur door de cateraar inmiddels hoog op te zijn gestookt. De bbq is klaar op gebruikt te worden, en in no time liggen er mooie stukken vlees op de roosters. Veruit favoriet van de avond is toch de highlander steak!
Na vuur, eten, drank en gezelligheid komt het feest uiteindelijk toch nog ten einde. De muziek van de celtische muzikanten sterft uit, en de slaap overvalt alle gasten één voor één. Hotelgangers rijden per taxi terug, sommige gaan lopen, de campeerders kunnen rechtstreeks hun tent in rollen aan de rand van het veld.
De ochtend erna komt moeilijk op gang… uitslapen blijkt groepsactiviteit nummer één te zijn. Of je nou al je tent uit bent of niet, wakker worden gaat slechts met moeite. Na een verfrissende douche en van de avond ervoor overgebleven appeltaart als ontbijt, nemen we afscheid van het campeerveld en het bruidspaar.
Een lekkere fietstocht door de duinen van het eiland en een goede lunch in het strandpaviljoen later, nemen we ook afscheid van het eiland. De boot vertrekt weer waar die twee dagen geleden aankwam. De zeehonden houden zich, net als op de heenreis, goed verborgen. De zon breekt door, en brandt onze gezichten mooi rood op het dek. We hadden ons nog wel zo goed ingesmeerd de afgelopen dagen…
