In mijn vorige blog beschreef ik mijn plan om oude albums terug te gaan luisteren. Een idee zonder tot dan toe heel veel plan erachter. Maar wie a zegt moet ook b zeggen, maar de grote vraag was: Wat is B? Er staan hier in de cd-kast een hele hoop albums (meer dan 600 volgens de laatste telling) en welke moeten dan wel of niet in de lijst met Oude albums?
Dus zo al nadenkend kwam ik tot de conclusie dat ik mijzelf ga beperken tot een top 10. Een top 10 in willekeurige volgorde welliswaar, want ik vind het ondoenlijk om één allerbeste album uit te kiezen. Vind ik eigenlijk ook niet zo heel erg interessant. Een serie dus met de 10 albums waarvan ik denk dat zij mij heel veel beinvloed hebben qua muzikale smaakontwikkeling. 10 albums die ik in ieder geval zo vaak heb geluisterd, dat ik ze – zo goed als – woord voor woord kan meezingen.
Het tweede album in deze top 10 is een Nederlandstalig album en wel het debuutalbum van Van Dik Hout. Als ik het mij goed herinner – en ik weet redelijk zeker dat ik dat doe – dan kocht ik dit album bij het ECI. Deze boeken- en platenclub had toen nog een kennismakingsaanbieding waarbij je 4 of 5 cd’s of boeken voor – ik geloof – iets van 10 gulden kocht. Daarna zat je wel één of twee jaar lang aan een abonnement vast, maar dat had ik voor deze aanbieding over.
Het debuutalbum van Van Dik Hout kwam uit in 1994 en was vrijwel direct een groot succes in Nederland. Wie kan er tot op de dag van vandaag het nummer Stil in mij niet meezingen? Nederlandstalige rock, nadat Nederlandstalige muziek een jaar of 10 not-done was geweest.
Waarin maakte Van Dik Hout nou precies het onderscheid? In ieder geval op tekstueel gebied. En dat in combinatie met een flinke dosis passie. Filosofische teksten op vaak een stevig bedje van gitaarmuziek. Hetgeen ik overigens op latere albums lang niet altijd meer even goed heb kunnen terug horen. Ondanks dat heb ik Van Dik Hout een heel aantal keer live zien optreden; op festivals, maar bijvoorbeeld ook bij de album-presentatie van Vandaag alleen maar winnaars.
Dit jaar – 20 jaar na het uitkomen van hun debuutalbum – is er een nieuw album uitgekomen van Van Dik Hout. Ik heb het nog niet gehoord. Maar aangezien er bijdragen van zowel Acda als de Munnik, JB Meyers, Daniël Lohues en Ellen ten Damme opstaan moet ik dit geloof ik toch maar eens een keer gaan luisteren.