Bijna iedere ochtend zijn we nu in Ierland wakker geworden met briljante vergezichten. Mooie uitzichten over hoge bergen, verre uitkijken over water. Maar stel je nou eens voor, dat dat niet je vakantieadres is, maar gewoon je eigen woning. En stel je dan eens voor dat je met het fortuin dat je van je vader erft, je volledig zelf uit kan maken hoe die woning eruit ziet.
Dat is precies wat Mitchell Henry gedacht moet hebben toen hij Kylemore Castle liet bouwen. Eind 1800 bouwde hij het kasteel op de plek waar hij en zijn vrouw tien jaar daarvoor kennis maakte met het schitterende landschap. Voor de oplettende lezer; inderdaad pas eind 1800, de bouwstijl van het kasteel doet vermoeden dat het gebouwd is in de Middeleeuwen, niets is echter minder waar.
Hoe mooi dit sprookje ook lijkt, helaas hebben Mitchell en zijn vrouw niet lang samen kunnen genieten van hun sprookjeshuis. Slechts een aantal jaar nadat het huis was afgebouwd, overleed namelijk de vrouw des huizes al. Speciaal voor haar, bouwde Mitchell naast het kasteel nog een mini-kathedraal.
Anders als dat je wellicht zou verwachten van een dergelijk bouwwerk, is het Kylemore kasteel nog steeds bewoond! Niet meer door de familie Mitchell, maar door nonnen. Deze runnen hier alweer jaren een meisjesschool. Moet je je toch voorstellen dat je kan zeggen dat je hier op school zit, of dat je hier woont. Fraai idee.
Goed, terug naar ons bezoek aan Kylemore Abbey gisteren. Vanwege het feit dat het kasteel een hoop nonnen huisvest, is slechts een beperkt deel van het kasteel zelf te bezoeken. Een heel beperkt deel zelfs, uit m’n hoofd gezegd een kamer of 5. Daar waar er zo’n 70 kamers in totaal moeten zijn!
Het bezoeken van de opengestelde kamers is leuk. Het geeft een mooi beeld van hoe het moet zijn om als kasteelheer te leven. Maar minstens zo mooi is de omgeving rondom het kasteel. Zoals gezegd, aan de ene kant van het kasteel is een kleine kathedraal gebouwd. Langs een lang pad langs het water wandel je daar naartoe.
Aan de andere kant van het kasteel, op een stuk grotere afstand, liggen de zogenaamde Walled Gardens. Tuinen, zoals je nog nooit hebt gezien. Van origine stonden hier negen Glass Houses, waarin alles werd gekweekt dat in het kasteel kon worden gebruikt; bloemen, groenten, fruit, etc.
Helaas blijken er van deze kassen er nog slechts twee te staan. Deze zijn een aantal jaar geleden opnieuw opgebouwd, nadat alle kassen in het verleden zijn verwaarloosd, en uiteindelijk ingestort. Er wordt hard gewerkt aan de financiering om de overige zeven kassen ook weer op te kunnen bouwen.
Het weer was gisteren heerlijk, we moesten zelfs oppassen dat we niet zouden verbranden. Iets wat velen volgens mij onmogelijk achten in Ierland. Wandelend langs het water, en uiteindelijk door de tuinen, en via de lange wandelroute die is uitgezet, terug naar de auto, ben je even helemaal weg. Voor zover we dat al niet waren natuurlijk…
Hoe romantisch zo’n kasteel er ook uit mag zien, en hoe zeer je er ook van mag dromen om er te wonen… de originele bewoners waren ruim 40.000 pound per jaar kwijt aan de operationele kosten + onderhoud. Ik denk dat je niet wilt omrekenen hoeveel dat omgerekend naar deze tijd zou zijn.
