Wat kan je een hoop meemaken in een paar dagen tijd. Zo zie je dolfijnen onder je safariboot doorzwemmen, en zo zit je midden in een middeleeuws banket. Het blijkt allemaal te kunnen in Ierland, en we doen ons uiterste best om er allemaal zo veel mogelijk van te genieten. En dat lukt behoorlijk goed moet ik zeggen.
Nadat we op dolfijnensafari waren geweest in Garrigaholt, en ik behoorlijk last kreeg van zeeziekte, reden we eergisteren door naar Bunratty. In Bunratty staat het Bunratty Castle (ik weet het, een erg originele naam voor een kasteel in Bunratty is het niet) met het Folkpark. Een openluchtmuseum met een grote verzameling huizen van zo’n 100 jaar of ouder.
Daar kwamen we onder andere te weten dat Ola in Ierland HB heet, en is opgericht in Ierland. Zo leer je nog eens wat. Uiteraard was dit een hele goede reden om dit te vieren met een ijsje 😉
Omdat we de avond ervoor al door Bunratty wandelden en langs de ingang van het park liepen, zagen we het middeleeuwse banket aangekondigd dat iedere avond wordt gehouden op Bunratty Castle. En als je er nou toch bent, dan kan je dat natuurlijk net zo goed maar meepikken. Dus gaven wij ons dezelfde avond nog op, voor het banket van de avond erna.
Na dus een dag in het Folk Park te hebben rondgelopen, schoven wij ’s avonds aan het middeleeuwse banket in het kasteel. Het eten was heerlijk, en de sfeer zo mogelijk nog beter. Middeleeuwse muziek, gezang en ook nog eens een leuk gezelschap. Zo spreek je nog eens nieuwe mensen.
Vandaag reden we van Bunratty door in de richting van Tralee. Opnieuw, net als gisteren, een bijzonder mooie dag wat betreft het weer. Meer dan een paar spetters regen hebben we niet gezien. Hetgeen volgens alle mensen die we hier spreken, uiterst uitzonderlijk moet zijn.
Vlak boven Tralee, sloegen we af naar Ardfert. Een plaatje waar eigenlijk bijzonder weinig te beleven is, ware het niet dat er twee briljante ruines staan. Één van een oude Kathedraal, waar in de loop der eeuwen vreselijk veel aan verbouwd, overvallen, afgebroken en opnieuw opgebouwd is. Eigenlijk komt het er op neer dan een gebouw of vier a vijf geleid heeft tot de ruine die er nu staat.
Meer dan een ruine is het namelijk ook echt niet, want er zit bijvoorbeeld geen dak meer op, en geen ramen meer in. Net als de ruine die een kilometer verderop staat van het oude klooster. Opnieuw echt briljant. Je moet er misschien van houden, maar wij hebben echt heel erg genoten.
Opnieuw, foto’s zullen volgen, maar breedbandinternet is een relatief begrip in Ierland. In ieder geval in de Bed & Breakfasts waar wij verblijven. Misschien heeft het te maken met de snelheid van het leven hier, dat ligt hier wat lager, wat relaxter. Blijkbaar hebben ze de internetverbindingen daarop ingericht 😉
