Ik ben persoonlijk niet zo heel erg goed in terugkijken. Ik heb bijzonder weinig met sentiment in de trant van “Weet je nog van toen, wat een mooie tijd was dat hè?“. Ik ben meer van het vooruit kijken. En dan het liefste met een gezonde dosis positiviteit. Ondanks dat heb ik mijzelf beloofd de komende weken eens serieus een aantal oude albums terug te gaan luisteren. Niet omdat ik van mening ben dat er vroeger veel betere muziek werd gemaakt. Ook vandaag de dag wordt er prima muziek gemaakt. Maar wel om gewoon weer eens wat van die oude albums terug te horen.
En vandaag beginnen we dan dus met het live-album On the night van Dire Straits. Deze cd is één van de eerste cd’s die ik überhaupt ooit heb gekocht. En het zou zelfs ook echt de allereerste cd kunnen zijn die ik ooit kocht. Voor die tijd was ik nog druk doende met cassettebandjes, maar als liefhebber van moderne techniek (toen al) moest er als vroeg een cd-speler komen.
Feitelijk is dit het laatste echte album wat Dire Straits ooit uitbracht. Ja er kwamen daarna nog een album met oude opnames en een best of album uit, maar als groep bestond Dire Straits op dat moment effectief al niet meer.
On the night bevat opnames van concerten in de Arena van Nimes in Frankrijk en de Kuip in Rotterdam. Dire Straits toerde naar aanleiding van het On Every Street albums langs alle grote stadions. Persoonlijk vind ik deze live-uitvoeringen van een heel aantal nummers misschien wel de beste live-uitvoeringen die ik ken van Dire Straits. Waarom? Omdat sommige nummers vreselijk lang gerekt zijn zonder dat ze daarmee langdradig worden. Integendeel, er worden mooie muzikale dingen mee gedaan die op een normaal studio-album absoluut not done zijn.
Wat te denken van de uitvoering van maar liefst 10 minuten van klassieker Romeo and Juliet? Private investigations; idem dito. En dan is er nog de uitvoering van Money for nothing waar ik heel blij van wordt. Dire Straits maakte jaren eerder het album Love over gold met daarop het nummer Telegraph road van maar liefst 14 minuten. Staat niet als live-uitvoering op dit album, maar is ook absoluut één van mijn favorieten.
Aan On the night heb ik om meerdere redenen dus hele goede herinneringen. Ik kan mij ook eerlijk gezegd niet bedenken hoe vaak ik dit album inmiddels gedraaid moet hebben. Maar laten we het er op houden dat dat zeker meer dan 250 keer is. En daar komt vandaag in ieder geval weer één keer bij.