Zo dat mag dan ook wel eens een keer gezegd worden. Hals over kop, want veel meer voorbereiding zat er niet in, stapte zij vanmiddag op het vliegtuig naar Istanboel. Met een groep van maar liefst 25 mensen om te begeleiden. Laten we eerlijk zijn, dan ben je stoer!
En zo breekt voor mij vandaag dus een week aan in het vrijgezellen bestaan. Want buiten de kliekjes in de koelkast zal ik hoogst waarschijnlijk moeten leven op stukken pizza (al dan niet van de vorige dag), lauwe opwarm maaltijden (want hoe werkte die magnetron nou ook alweer) en niet onbelangrijk, een keertje eten bij mijn ouders.
Je begrijpt, het gaat een zware week worden. In ieder geval een beetje stille week… maar ik mag niet klagen hoor, vrijdagmiddag is ze alweer terug.