Stel je het dubio even voor, ik zat dus in dik dubio of deze blog moest gaan over John Rambo of over Lady Gaga. Een veel groter contrast is er wellicht niet denkbaar… omdat ik er niet uitkwam nu dus maar een combi-blogje.
Waar geklust wordt daar vloeit bloed. Hoeft niet direct, kan ook een dag of wat duren, maar feit is dat er eigenlijk geen klusdag voorbij kan gaan zonder het nodige bloedvergieten.
Zo ook afgelopen weekend, toen vriendinnetje P. en ik druk druk druk waren met het plaatsen van de tegels. Het resultaat daarvan is overigens schitterend geworden, maar dat geheel ter zijde.
Het op maat snijden van de tegels viel niet geheel mee… om zelfs heel eerlijk te zijn, het viel in de verste verte niet mee. Hebben we een professionele tegelsnijder tot onze beschikking, zijn de tegels te groot om er fatsoenlijk in te passen.
Hebben we een alternatieve tegelsnijder, zijn de tegels pokke-dik, waardoor het nog steeds een behoorlijke klus is om er doorheen te komen.
Bij het plaatsen van de laatste tegel, pak ik de tegel op, draai deze om, en hoe ik het doe, doe ik het, maar vervolgens zit er een grote snee in mijn linker bovenarm, en daar steekt ook nog eens een stukje tegel uit naar boven. Zoals gezegd, waar geklust wordt daar vloeit bloed, maar dit was wat mij betreft toch ook weer niet nodig.
Even, heel even maar had ik dus een Rambo moment…
Waarom nog een stukje over Lady Gaga? Kennelijk heb ik een tijdje onder een steen geleefd o.i.d. want tot ergens vorige week had ik geloof ik nog nooit van haar gehoord. Maar sinds deze week ben ik er achter dat Lady Gaga een ontzettend leuke CD heeft gemaakt.
Voor wie, net als ik tot voor kort, geen idee heeft waar ik het over heb, klik even op play:
