Kent u dat fijne Kerstliedje van André Hazes nog? Ik zit hier heel alleen Kerstfeest te vieren…. en daar dan nog een heel stuk tekst achteraan, waar ik me werkelijk waar dan weer geen woord van kan herinneren. Maar goed, sinds zondag is Patries op business-trip naar Boedapest, en dus is het huis even voor mij alleen.
En dat valt lang niet altijd mee ben ik inmiddels achter. Zo is het stil in huis… en natuurlijk maakt de TV geluid, natuurlijk staat m’n computer nu naast mij gemoedelijk te zoemen, maar da’s toch anders. Een tweepersoonsbed is toch ook echt bedoeld voor twee personen, in je eentje heb je simpelweg te veel ruimte over.
Alsof het ook zo moet zijn, bleek ik vanmorgen ook de wekker niet goed te hebben staan. Is mij geloof ik echt nog nooit overkomen! Maar precies de eerste ochtend dat je alleen op staat, is het natuurlijk raak.
Maar goed genoeg geklaag van een man die nu net ruim 24 uur in z’n eentje de boel moet zien te runnen. Morgen weer een dag, dan gaan zien we de dag weer fris en fruitig tegemoed. Zullen we ook eens een poging doen om de voorbereidingen van het Sinterklaasfeest van aanstaand weekend (hoofdzakelijk in de vorm van een gedicht) goed vorm te geven.
Slaap lekker…