En zo werden herinneringen aan de Spaanse Pyreneeen weer even opgehaald. De wegen door de bergen hier in Zwitserland zijn allemaal goed verzorgde en vooral ook goed begaanbare wegen. Totdat we vandaag naar Giessbach reden.
Hemelsbreed ligt Giessbach vreselijk dicht bij onze camping. Enige ‘maar’ hierbij is alleen dat er een meer tussen ligt. Met de auto zit je er echter nog steeds in no time. Dus, op advies van de foldertjes en de campingbaas, reden wij op weg naar de Giessbach waterval. Een beetje de berg op en vervolgens op de parkeerplaats uitstappen en dan nog een klein stukje lopen.
Dat stukje de berg op, werd een heel stuk, met dus steeds stijler en smaller wordende weggetjes. Maar na een flink eindjes stuurmans kunst stuurde ik onze bolide een parkeerplaats op.
Vanaf de parkeerplaats waren er diverse wandelbordjes in even zoveel richtingen. Maar niet in de richting van de waterval. Logisch ook, anders werd het natuurlijk wel heel erg makkelijk. Dus met onze beste gok, kozen we voor het bordje dat ons waarschijlijk een heel eind de goede weg op zou moeten wijzen.
Van boven op de berg werden we uiteindelijk over een rotsenpad stijl weer naar beneden gestuurd. Maar zoals al eerder gezegd, is de bewegwijzering buiten Nederland lang niet altijd zo concreet. Dus na ongeveer een half uur naar beneden glibbereb, komen wij nog steeds nergens aan.
We besluiten om te keren en terug omhoog te klauteren. De terugweg omhoog kost drie kwartier… en nog steeds hebben geen waterval gezien. Wel gehoord, vlakbij waar we de auto hebben staan. Ditmaal vertrouwen we op onze oren in plaats van op de bordjes. En met succes! Want met ongeveer vijf minuten wandelen over meer dan goed begaanbare paden komen we uiteindelijk aan bij het punt waar de waterval zo ongeveer lijkt te starten.
Opnieuw worden we weer erg blij van de ongelovelijke schoonheid van de natuur. Na een hele hoop foto’s en een welverdiende boterham besluiten we dat deze plek veel te rustig is om een foldertje over te maken. Daarnaast hebben we ook de lokatie nog niet kunnen ondekken waar vandaan de foto uit het foldertje is geschoten. Met andere woorden, er moet nog meer moois zijn!
Terug bij de auto zetten we de afdaling in en besluiten we het bord te volgen dat verwijst naar het Giessbach hotel. Voor we het weten komen we uit bij een grote parkeerplaats, wat uiteindelijk onze initiele doel blijkt te zijn geweest. Vanaf hier loop je zo het park in dat rondom de waterval ligt. Heel erg mooi, en zeer veel mooie foto-momenten. Opnieuw draait het fototoestel overuren.
Op de terugweg is het moeilijk kiezen, gaan we patatjes halen of doen we toch macaroni koken? Het wordt uiteindelijk het laatste met de belofte dat we later deze week de patatjes gelijk met een portie donner kebab bestellen.
Tijdens het eten komen we er, met als al eerder deze week, achter dat musjes enorm gek zijn op macaroni. Zolang wij voldoende macaroni geven, blijkt het mogelijk om, in ieder geval zeer kortstondig, een verdrag te sluiten met de mussen. Opnieuw heeft het fototoestel de mooie taak dit vast te leggen.