Zoals beloofd, hierbij deel 2 van het wonderbaarlijke Turbo-turbo-tandenborstel avontuur. Mocht je deel 1 gemist hebben, schroom dan zeker niet om dat eerst even te lezen. Afgelopen onderdag leek het hier wel een waar postorder bedrijf. Niet dat er nou zoveel pakketjes de deur uit gingen, als wel dat de ene pakketbezorger de andere zo’n beetje afwisselde. Tussen de pakketjes vreugd, zat ook Turbo-turbo-tandenborstel-bestelling (zowiezo een heel mooi scrabbelwoord).
Ik schreef in de vorige blog over de toedracht van deze tandenborstel al, dat er de nodige waarschuwingen over het gebruik zijn. De eerste keer heb je het gevoel dat je je tanden eruit poetst, en meer waarschuwingen van soortelijke strekking. Om heel eerlijk te zijn, dan verwacht je toch een flink stukje badkamer-spectakel bij het eerste gebruik.
Dat kan dus eigenlijk niet anders als gigantisch tegenvallen, en dat deed het dan ook. Ik spuugde geen bloed, en ook al mijn tanden en kiezen bleven netjes op hun plaats zitten. Maar wat doet het apparaat dan wel? Nou beste wel een hele hoop!
Bij het aanzetten van de tandenborstel, hoor je een vrij hoge toon, maar heb je het gevoel dat je borstel gewoon stilstaat. Hou je je vinger vervolgens tegen het borsteltje dan weet je wel beter. Druk je vervolgens nog een keer op de knop, dan wordt de tweede versnelling in geschakeld. Nog steeds geld, kijk je naar de tandenborstel, dan zie je eigenlijk niets, maar als je voelt aan de borstel dan is er wel degelijk beweging!
Uiteraard doet het apparaat pas echt z’n werk met tandpasta en in je mond. Leuk dat voelen met je vinger aan het borsteltje, en daar krijg je vast ook een hele schone vingertop van, maar daar was het apparaat dan weer niet voor ontworpen.
Conclusie tot nu toe na een halve week poetsen; het lijkt te werken! Voor mijn gevoel heb ik echt schonere tanden. Waarom dan toch “lijkt te werken”? Nou ik wacht toch graag de eerste volgende afspraak met de mondhygiënist af, om te horen of ik uiteindelijk ook echt minder tandsteen e.d. heb.