Ik kan er zo ongeveer m’n klok op gelijk zetten. Afgelopen jaren bracht Mark Knopfler – sinds jaar en dag een grote muzikale held – om de twee jaar een nieuw album uit. Pak ‘m beet drie maanden tot een half jaar later gaat ie vervolgens op tour om ook in Amsterdam te spelen. Vroeger in de Heineken Music Hall, tegenwoordig in de Ziggodome.
In maart van dit jaar bracht Mark Knopfler zijn nieuwe album genaamd Tracker uit. Voor fans natuurlijk sowieso een feestje. Maar het album mocht ook van diverse critici rekenen op veel lovende woorden. Zelfs Mart Smeets – persoonlijk heb ik niet zo veel met de man – had er een mooie recencie voor over.
Twee weken geleden – op 6 juni om precies te zijn – was het dan tijd voor het concert dat traditioneel volgt na het album. Nou doe ik altijd een goede poging om niet te veel in een Knopfler-nerd te veranderen. Maar dat lukt me niet altijd even goed ben ik bang.
Zo is er in de Ziggodome plaats voor maar liefst 17.000 bezoekers. Best veel. Mark Knopfler blijkt ieder concert opnieuw nog steeds populair genoeg om volledig uitgekocht te raken. Dus om zeker te weten dat ik toch voldoende vooraan zit, koop ik mijn kaartje dan toch in de voorverkoop.
En sinds weet ik hoeveel tours geleden heeft de merchandise kraam, naast t-shirts en god mag weten wat allemaal nog meer, ook mokken te koop. En als je bij het eerst volgende concert weer een mok koopt, dan heb je algauw een traditie te pakken zeg maar.
Tot zo ver dus even mijn beeld t.o.v. Mark Knopfler… terug naar het concert van twee weken geleden.
Dankzij de kaartjes uit de voorverkoop zaten we op de 12de rij. Als je het vloer oppervlak van de Ziggodome een beetje kent dan begrijp je dat ik een prima uitzicht had.
Bij de concerten van Mark Knopfler wordt ik altijd erg blij van de hoeveelheid muzikanten waarmee hij op het podium verschijnt. Niet een standaard band met een drummer, een bassist en een gitarist, nee een heel skala aan multi-instrumentalisten komen standaard mee. Uitmuntende muzikanten en een genot om naar te kijken en te luisteren.
Verder wordt ik altijd erg blij van de de lol die de hele groep op het podium met elkaar heeft. Lol in het spelen van mooie muziek en duidelijk ook lol om met elkaar te spelen.
Het viel me deze keer op, dat er een grote hoeveelheid jonge mensen op het concert waren afgekomen. Laten we eerlijk zijn, Mark Knopfler – 65 jaar – is nou niet direct wat je verwacht dat onder jongeren in de smaak zal vallen. Met uitzondering van de vaders die samen met hun zoons komen kijken en luisteren, dat is dan weer niet ongebruikelijk. Maar deze keer zag ik ook opvallend veel jonge jongens en meiden zonder een vader of moeder erbij. Leuk.
Ruim twee uur werd er muziek gespeeld. Oude nummers, stok-oude (maar daardoor niet minder mooie) nummers en natuurlijk nummers van het laatste album. Een mix qua stijlen waar ik erg van hou; Pop, rock en blues met schitterende Ierse en Schotse invloeden. En na die twee uur was de muzikale koek weer op en mijn muzikale honger ruimschoots gestild.
Uiteraard kon ik de nieuwe mok niet laten liggen in de merchandise stand 😀
